Iedereen die wel eens heeft gekeken naar een TED-talk of een ander soort lezing heeft de vraag wel eens gehoord. Waar gaat de wereld naar toe? Of beter, welk doel moeten we bereiken? Gemiddeld genomen hebben mensen voldoende inspiratie gekregen tijdens zo’n bijeenkomst, maar waar ze nu echt naar toe moeten weet niemand precies. Dit artikel is geschreven om te kijken hoe we op een zo goed mogelijke manier de richting waar we naar toe moeten als samenleving kunnen bepalen.
Om het doel op een goede manier te kunnen bepalen moet je allereerst een goede vraag kunnen stellen. Wat heb ik op dit moment nodig om, gevolgd door de behoefte om dit doel te kunnen verwezenlijken. Voor veel dingen op de korte termijn is het beantwoorden van deze vraag niet moeilijk. Op het moment dat je behoefte hebt aan een kop koffie om de dag goed te starten is het formuleren van de vraag simpel. Het wordt al moeilijker om te kijken hoe je gelukkig wordt op de lange termijn waarbij je iedere keer in de behoefte wordt voorzien. Veel mensen kunnen, simpelweg omdat ze van het bestaan van bijvoorbeeld vormen van technologie niets afweten, niet de goede vraag stellen. Het opknippen van de vraag is dus noodzakelijk.
Een belangrijk ding aan het stellen van de vraag is dat je zelf altijd het beste weet waar je behoefte aan hebt. Je kan uiteraard tot nieuwe inzichten komen wat het best voor je is nadat je advies hebt gekregen van je omgeving, maar uiteindelijk stel je altijd zelf de vraag.
Aan de andere kant zie je dat er allerlei verschillende dingen zijn die al door de markt zijn gecreëerd. Iedereen die kan zorgen voor een betere transactie dan de markt stelt Nobelprijswinnaar Ronald Coase, begint een eigen organisatie. Dit schreef hij in “The Nature of the Firm”. Als iedereen die een betere transactie kan bieden dan de markt dit ook doet, kom je al gauw uit in een soort utopia. De vraag wordt ongeveer “Welke middelen heb ik nodig voor een gelukkig leven?” en het aanbod voldoet hieraan op maat.
Het woord “maat” impliceert hierin iets geks. Aan de ene kant heb je namelijk een centrale, niet op maat gestelde vraag, maar toch wil je ervoor zorgen dat je zo goed mogelijk in je behoefte wordt voorzien. Deze paradox verandert doordat de weliswaar de vraag bij iedereen hetzelfde is, maar iedereen op een ander antwoord uitkomt. Dit komt doordat er niet zoiets is als een gelijkheidsideaal. Wij verschillen van elkaar in leeftijd, geslacht en dus ook direct van behoefte.
Wie in staat is om de ultieme transactie te kunnen leveren voor iedereen is spekkoper. In de snel veranderde wereld waarin mede door technologie behoeftes van mensen sneller dan ooit veranderen is het lastig hieraan te kunnen voldoen. Toch adviseer ik iedereen om te proberen zo goed mogelijk hun best te doen om te zorgen dat de ultieme transactie werkelijkheid kan worden.