We horen om ons heen meer dan genoeg over de opkomst van technologie. In de debatten ontbreekt een belangrijke vraag, namelijk wat het doel precies is van de verschillende soorten technologieën. Op wat voor soort manier gaat de technologie op een positieve manier bijdrage om ons leven te verbeteren?
Om deze vraag te kunnen beantwoorden is het noodzakelijk om te kijken wat precies technologie is en wat het precies doet. In mijn ogen is technologie een hulpmiddel om iets tot stand te brengen. Een hulpmiddel dus om dingen gemakkelijker en eenvoudiger te doen. In mijn ogen laat het woord technologie zelf heel breed definiëren. Technologie kunnen kledingstukken zijn die we aan hebben, de mok waarin onze koffie zit of het apparaat waarmee we muziek luisteren. Het is dus in tegenstelling tot wat veel mensen denken niet altijd iets waar een stekker aan hoeft te zitten.
Wat is precies een goede balans voor het gebruiken van technologie? Wat mij betreft zo weinig mogelijk. In eerste instantie is het altijd veel beter als we zelf uit ons hoofd bijvoorbeeld een bepaalde vraag kunnen beantwoorden in plaats van iets op te zoeken op een zoekmachine. Een zoekmachine geeft je vaker een vollediger antwoord terug, maar haalt bij lange na nog niet het tempo wat je haalt als je iets doet uit je hoofd.
Het hulpmiddel moet pas worden ingezet als het daadwerkelijk ook echt iets beters oplevert. Iedere keer moet er opnieuw weer worden gekeken naar de voor en nadelen van een technologie. Deze balans van voor- en nadelen heeft een dynamisch karakter, mede ook doordat de technologische veranderingen de afgelopen jaren enorm zijn geweest. Neem een voorbeeld aan de onthullingen van Edward Snowden, die aantoonde dat er toch meer nadelen zaten aan technologie dan we dachten.
Een ideale situatie wordt bereikt als aantal hulpmiddelen om ons te helpen zo klein mogelijk is. De hulpmiddelen die we gebruiken, moeten zorgen voor een optimaal resultaat. Eerder schreef Danny Mekić al voor het NRC dat dit principe niet goed wordt toegepast door de ICT-industrie. “Mensen zijn steeds minder baas over het eigen leven, steeds vaker zijn we slaaf van de stroom aan informatie en kennis en doen we wat beweerd wordt het beste te zijn. ”
Dit neemt steeds extremere vormen aan in de vorm van sociale netwerken die inzoomen op een bepaald element zoals Instragram, Pinterest, WhatsApp en Telegram. In plaats van genoegen te nemen met één stream waar alles instaat en waarmee je direct alles in de hand hebt, kiest men voor verschillende deelgebieden. Ondanks dat ik blij ben dat ik een keuzepalet heb aan chatervaringen die komen uit de vrije markt, heb ik liever dat technologie zich nog meer gaat focussen op grotere vraagstukken.
Neem Facebook, het bedrijf zegt op haar about page: “Founded in 2004, Facebook’s mission is to give people the power to share and make the world more open and connected .” In plaats van meer de rol van platform op zich te nemen en te kijken naar bedrijven zoals Kickstarter, Feastly en Vayable koopt het bedrijven die een directe bedreiging vormen op iets wat ze zelf al hebben. Voorbeelden zijn de overnames van Instagram en WhatsApp. In plaats van het worden van een beter hulpmiddel, wordt het bieden van een en dezelfde service een doel opzich.
Hopelijk hebben ICT-bedrijven in de toekomst beter door wat hun plaats is in de maatschappij. Als ze dit doorhebben kunnen ze zich namelijk focussen op vernieuwingen en niet zoals vaak nu het geval is verbeteringen.
