Skip to main content
Tag

geld

Schuld cadeau voor je kids (opiniestuk nrc.next)

By Actualiteiten, Nieuws uit eigen keuken, OpinieNo Comments

NewTeam-partner Danny Mekic’ schreef vandaag in nrc.next: Nederland heeft een staatsschuld van 400 miljard euro. Wie nu protesteert tegen bezuinigingen, zadelt zijn kinderen straks op met schulden.

Vijftien jaar geleden hadden mijn ouders voor het eerst een gesprek over een financieel thema in mijn bijzijn. Het was een gesprek in aanloop naar de jaarlijkse vakantie, in de maanden durende periode van voorpret, zoeken naar de goedkoopste vliegtickets en nadenken over activiteiten ter plekke.

Uit het gesprek bleek dat mijn werkende vader en arbeidsongeschikte moeder geld leenden van de bank om de jaarlijkse zomervakantie te kunnen betalen. De rest van het jaar waren ze bezig met het aflossen van de lening en zodra dat gelukt was, na ongeveer elf maanden, kon de lening opnieuw aangevraagd worden voor de volgende vakantie. Het ging om duizenden euro’s, een astronomisch bedrag. Met jaren van bezuinigingen is het ze gelukt om het geleende geld los te laten en zelf de vakanties te bekostigen.

Ondertussen in het Catshuis: gaan we 2, 3 of 4 procent van de Nederlandse begroting bijlenen? Even verderop vraagt de Partij van de Arbeid zich af of we überhaupt moeten bezuinigen: kunnen we niet beter wachten tot de economie weer aantrekt? Met moeite blijf ik op mijn stoel zitten. Al jaren. Wachtend op een aantrekkende economie.

Bij de BV Nederland gaat intussen een alarmsignaal af. Vorige week bereikte de Nederlandse staatsschuld het recordbedrag van 400 miljard euro, die stijgt met 3,3 miljoen euro per uur. De 403 miljard euro komt in zicht. Iedere Nederlander heeft via de staatsportemonnee een schuld van ruim 25.000 euro en het ergste nog: we lijken dat normaal te vinden.

Met die bedragen in het achterhoofd denk ik terug aan de vakantieschuld van mijn ouders, het unheimische gevoel dat ik bij de geleende vakanties had en de moeite die het ze gekost heeft om weer een positief saldo op te bouwen. Wat zou je doen als je morgen inlogt op internetbankieren en het bedrag 24.124 euro in een rode kleur afgebeeld wordt? Wacht je dan met handelen tot het beter gaat met je persoonlijke economie? Slechts weinig mensen kunnen en zullen zich laten verleiden voor dergelijke triple A-passiviteit.

Waar we in privésituaties meteen bezuinigen, maken massale protesten en zorgen in de samenleving eenzelfde optreden van de regering onmogelijk. Dit contraproductieve ondergangsgedrag toont angsten over de mogelijke definitieve inperking van de verzorgingsstaat of verhoging van de belastingen. Daarmee dwingt het de discussies doorgaans op de handrem. Waarom neemt de regering die zorgen niet weg?

Bezuinigingen of belastingmaatregelen moeten worden voorzien van een houdbaarheidsbijsluiter om zo het tijdelijke karakter van maatregelen te benadrukken. Zo moet erin staan wanneer de wet ophoudt te bestaan of bij welke veranderde economische omstandigheden de wet weer wordt afgeschaft, of zelfs wordt omgezet in een investering. Zo worden veel maatregelen redelijk én geplaatst in een langetermijncontext.

Want één ding is duidelijk: we kunnen niet wachten met bezuinigen tot de economische crisis is overgewaaid, want we weten niet of en wanneer dat zal gebeuren. En 400 miljard euro schuld of meer geef je je kinderen niet cadeau.

Deze censuur wordt het einde van vrij internet (PIPA, SOPA, ACTA)

By Actualiteiten, OpinieNo Comments

In de VS zijn wetten in voorbereiding die het einde van het vrije internet betekenen. Een uitspraak van de Haagse rechtbank doet hetzelfde. De daders gaan vrijuit en internetgebruikers zijn de dupe, concludeert NewTeam-partner Danny Mekic’ vandaag in NRC Handelsblad.

Wat hebben Facebook, Google, Twitter, Marktplaats en Wikipedia met elkaar gemeen?

In de Verenigde Staten dreigen twee desastreuze wetsvoorstellen te worden aangenomen – de Stop Online Piracy Act (SOPA) en de Preventing Real Online Threats to Economic Creativity and Theft of Intellectual Property Act (PIPA). Deze nieuwe wetten maken het mogelijk om websites te blokkeren, een internetadres (bijvoorbeeld google.com) in beslag te nemen, betalingen aan websites (door bijvoorbeeld Visa, Mastercard of Paypal) te verbieden, websites uit zoekmachines te verwijderen of adverteerders te verbieden samen te werken met een website.

Deze maatregelen kunnen door rechters worden opgelegd als een website ,,inbreuken op auteursrechten faciliteert”. De eigenaar van de website hoeft dus niet zélf schuldig te zijn aan de inbreuk. Eén inbreuk makende gebruiker – van de honderden miljoenen – is voldoende.

Juist door het succesvolle open karakter van alle genoemde websites – de gebruikers bepalen de inhoud – lopen ze gevaar om te worden geblokkeerd, met de botte bijl. De gehele website wordt geraakt en niet bijvoorbeeld een pagina of foto die is gepubliceerd zonder benodigde toestemming. Het is als de gehele Beverwijkse Bazaar die wordt volgestort met beton vanwege één gekopieerd cd’tje. Daarom gingen Wikipedia en vele andere websites, die nu slechts een concrete inbreuk op auteursrechten hoeven te verwijderen, de afgelopen week uit protest op zwart.

Tegelijkertijd oordeelde een Nederlandse rechter dat internetproviders The Pirate Bay – een online telefoongids met verwijzingen naar films en muziek – moeten blokkeren. Als dit oordeel in hoger beroep standhoudt, zet het de deur open voor internetcensuur uit commerciële belangen. Dit betekent het einde van internet zoals we dat kennen. In dat geval zal de politiek moeten ingrijpen.

Westerse democratieën die voor de grondrechten van de burger opkomen, moeten ongecensureerde toegang tot informatie en vrijheid van communicatie waarborgen, en zeker Nederland, dat het belangrijkste internetknooppunt van Europa vormt.

Het Nederlandse vonnis beperkt de vrije toegang tot internet, maar niet de illegale websites zelf of de handelaren in namaakproducten worden aangepakt. Onschuldige internetgebruikers worden gedupeerd. Als rechtvaardiging voor het beperken van deze grondrechten wordt het ,,beschermen van auteursrechten genoemd”. Het downloaden van internet zou aan banden kunnen worden gelegd.

Is dit wenselijk? Heeft de muziekindustrie werkelijk last van downloaden? Het tegendeel lijkt eerder het geval. Niet alleen wist een recordaantal bioscoopbezoekers in 2011 de weg naar de filmhuizen te vinden, maar ook steeg de Nederlandse muziekexport voor het zesde jaar op rij, deze keer met 25 procent naar 80 miljoen euro. Nooit eerder werd er zo veel geld uitgegeven aan concerten en festivals. De wereldwijde muziekomzet is de afgelopen jaren gestegen van 60,7 miljard naar 66,4 miljard dollar.

Uit diverse onderzoeken (SEO Economisch Onderzoek, Instituut voor Informatierecht en TNO, 2009) blijkt dat downloaders juist méér geld uitgeven aan muziek en films, niet minder. Dit geldt niet alleen voor onbekende artiesten. André Rieu verkocht bij zijn eerste bezoek aan Mexico vijftigduizend concertkaarten. Zijn niet eerder uitgebrachte cd’s noteerden vervolgens de eerste, vijfde en negende plaats in de toptien. De Mexicanen kenden zijn muziek al – via internet.

Desondanks probeert de platenindustrie, die vroeger nodig was voor de vervaardiging en distributie van langspeelplaten, de onlinemuziekdistributie aan banden te leggen, door innovatie tegen te werken (iTunes en Spotify zijn de enige succesvolle voorbeelden in tien jaar), initiatieven te laten imploderen in rechtbanken en met een krachtige lobby. Door het veel te dure iTunes-aanbod, dat na aanschaf niet vrijelijk mag worden gebruikt, of het beperkte Spotify, waarvan steeds meer platenlabels weglopen, staat de onlineconsument voor aap met dit allesbehalve volwassen legale aanbod.

Gelukkig downloaden thuisgebruikers legaal in Nederland. Via de Thuiskopieregeling hebben artiesten in de afgelopen jaren tientallen miljoenen euro’s gekregen. In ruil hiervoor mogen consumenten muziek en films downloaden voor thuisgebruik. Niet voor niets ontving staatssecretaris Teeven (Justitie, VVD) eind vorig jaar een petitie van de artiestenbonden, de Consumentenbond en FNV KIEM (Kunsten, Informatie, Entertainment en Media) tegen een downloadverbod en vóór behoud en uitbreiding van de regeling.

Met de Nederlandse blokkade en met de Amerikaanse wetsvoorstellen belanden we op een hellend vlak. Commerciële conflicten tussen derden leiden tot internetcensuur en tot een devaluatie van grondrechten. Nu gaat het nog om inbreuken op auteursrechten, maar te verwachten valt dat de wetten en jurisprudentie worden verbreed. Dit zal leiden tot steeds groter wordende internetcensuur.

Dit alles gaat ten koste van onschuldige klanten. Het wordt uitgevoerd door internetproviders die zich moeten gedragen als internet cops. Het gevaar is dat internet langzamer, instabieler en duurder wordt. Innovatieve start-ups en gevestigde bedrijven zullen er minder graag in investeren.

Er zit dan nog maar één ding op voor hen die gevrijwaard willen blijven van ongerichte censuur – de blokkades met een paar muisklikken omzeilen en zodra dit onmogelijk wordt een nieuwe, ondergrondse, snelweg bouwen, waarbij de sterke arm voor échte criminaliteit geen jurisdictie meer heeft. Deze ontwikkeling is zeer onwenselijk.

-Danny Mekic’
Dit opiniestuk is vandaag gepubliceerd in NRC Handelsblad.

BN’ers krijgen geld voor het twitteren van positieve tweets

By TelevisieNo Comments

Acteur en ondernemer Dirk Zeelenberg benadert BN’ers om voor geld tweets te plaatsen, zo meldt Jort Kelder. Ook hij werd door het productiebedrijf van Dirk benaderd met de vraag of hij voor een bedrag van 200 euro een positieve reactie wil twitteren over een Nederlandse film.

Jort kreeg ook het verzoek in zijn tweet niet te laten blijken, dat het gaat om reclame… NewTeam-partner Danny Mekic’ reageerde gisteren in Shownieuws.

Thijl meeste stemmen in de 1%show

By ActualiteitenNo Comments

De 1%club is een crowdfunding platform dat mensen met slimme ideeën in ontwikkelingslanden verbindt met mensen, geld en kennis over de hele wereld. Het gaat hierbij om duurzame projecten die overal in de wereld de zelfredzaamheid van individuen stimuleren en de levensstandaard verhogen.

De 1%club organiseert maandelijks de 1%show. In deze online live show worden mensen geïnterviewd waarvan de 1%club gelooft dat zij een verschil maken voor onze wereld en daarmee anderen kunnen inspireren. In de 1%show van januari 2012 stond de vraag centraal wie gaat het verschil maken in 2012? In dat kader werden Aart van Veller (Wij Zijn Koel), John Apesos (MetFarm, winnaar TEDxAwards), Josette de Vroeg (Text to Change) en NewTeam-associate Thijl Klerkx gevraagd om in de show toe te lichten hoe zij in 2012 het verschil gaan maken. De kijkers konden stemmen wie zij beschouwen als de changemaker van 2012.

Thijl ontving de meeste stemmen en kreeg daarom van de 1%club een videocamera. Met deze camera gaat Thijl in 2012 zijn vorderingen vastleggen. Dit zal in de komende 1%shows te volgen zijn. De 1%show van januari 2012 is hier terug te kijken. Het interview met Thijl begint in de 64e minuut.

Thijl Klerkx bij de live 1%show

Geen gloeilamp voor de medewerkers van Philips

By Actualiteiten, OpinieNo Comments

Dit artikel is geschreven door NewTeam-partner Danny Mekic’ en verscheen in het Financieele Dagblad:

Het eerste wat je leert bij een ehbo-cursus, is dat je bij een ongeluk eerst moet zorgen voor je eigen welzijn alvorens andere mensen te helpen. De gedachte daarachter is simpel: een gezonde hulpverlener is tot meer in staat dan één die crepeert van de pijn en niet 100% kan zorgen. In FD Entrepreneur (23 december, p.15 /Philips Nederland schrapt kerstcadeaus/) viel te lezen dat Hollands Glorie in donkere tijden, Philips, het personeel dit jaar niet voorziet in een kerstcadeau, maar in plaats daarvan een bedrag van €100.000,- doneert aan een goed doel. Namens al het personeel.

Dat lijkt nobel, maar een bedrijf dat al dertig jaar krimpt heeft alleen het personeel om het tij te keren. Hoe komt dat over die hardwerkende vrouwen en mannen? Het niet-geven van een kerstcadeau levert een demotiverende prikkel op.

Juist het personeel dat er in de toekomst voor moet zorgen dat Philips een bedrijf blijft dat een maatschappelijke rol kan blijven vervullen moet het doen zonder kerstpresentje. Niet omdat er bezuinigd wordt, niet omdat het personeel zelf besloten heeft geld te doneren aan een goed doel, maar omdat het geld door de top van het bedrijf overgemaakt wordt naar een goed doel.

Goede doelen steunen is goed, en ik ben er van overtuigd dat Philips dat zeker ook in voldoende mate doet en blijft doen. Maar het personeel, dat mag je in crisistijd niet passeren met kerst.

Kassa: is betalen met je mobiele telefoon wel veilig?

By Televisie2 Comments

Get Microsoft Silverlight

Een mobiele telefoon is tegenwoordig een volwaardige computer aan het worden. Je belt en sms’t er niet alleen meer mee. We kunnen internetten, mailen, berichtjes sturen, filmpjes en foto’s maken en deze bekijken. Tegenwoordig zijn er ook steeds meer mogelijkheden om met je mobiel je financiën te regelen.

Betalen
Al een paar jaar zijn er proeven om je mobiel te gebruiken als portemonnee. Op je telefoon zit dan een chip. Als je de telefoon met chip langs een scanner haalt in een winkel, wordt het geld afgeschreven van een speciale bankrekening. Het is de bedoeling dat die chip straks in je telefoon zit en dat het geld direct van je bankrekening wordt afgeschreven. De drie grootste banken (Rabobank, ING en ABN Amro) en de drie grootste telecomproviders (KPN, T-Mobile en Vodafone) werken op dit moment samen om één systeem te ontwikkelen. De verwachting is dat we vanaf eind 2012 / begin 2013 op deze manier in winkels kunnen afrekenen.

Bankieren
Op dit moment zijn er al verschillende banken die apps aanbieden, waarmee je je bankzaken kunt regelen op je mobiele telefoon. Je kunt bijvoorbeeld je saldo bekijken en overschrijvingen doen. Dit kan al met de app van de Rabobank en de ABN Amro. Bij ING kun je alleen nog je saldo bekijken, dit najaar wordt de app uitgebreid met de mogelijkheid om overschrijvingen te doen.

Gevaren
Dat klinkt hartstikke handig, maar veel mensen zijn zich niet bewust van de gevaren die op de loer liggen. Op dit moment richten criminelen zich nog vooral op het hacken van computers. De verwachting is dat de mobiele telefoon met al zijn mogelijkheden ook steeds interessanter wordt voor criminelen. Volgens internetexpert Danny Mekić en onderzoeksjournalist Brenno de Winter kunnen criminelen via je mobiele telefoon toegang krijgen tot bankgegevens en andere gevoelige informatie. “De gevaren zijn vergelijkbaar met die op een computer: er zijn phishing mails die informatie proberen te achterhalen, het internetten op een kwaadaardige website kan voor gevaar zorgen en met het downloaden van software, muziek en achtergrondjes kun je van alles op je mobiel binnenhalen zonder dat je daar erg in hebt.”

Beveiliging
Een groot probleem is dat gebruikers zich niet bewust zijn van de kwetsbaarheid van hun mobiele telefoon. We hebben onze computer ondertussen aardig beveiligd, maar bij onze mobiele telefoon denken we daar nauwelijks aan. Bovendien is het niet zo dat er standaard een virusscan op je telefoon zit. Die kun je wel op je telefoon zetten, maar zijn een stuk minder uitgebreid dan de virusscan op een computer.

Tussenschakels
Een ander probleem dat deskundigen signaleren, is dat bij mobiele betalingen veel meer schakels betrokken zijn dan bij gewone betalingen. Je hebt te maken met de bank, de winkel, de provider, de fabrikant van de mobiele telefoon, de maker van de applicaties en de maker van de scanner. Het is nog onduidelijk bij wie de consument terecht kan, als er iets misgaat. Michel van Eeten, hoogleraar technische bestuurskunde van de TU Delft, maakt zich hier veel zorgen om. “Als consumenten straks problemen hebben met transacties, wordt het moeilijk om te bepalen wie aansprakelijk is. Banken kunnen dan bijvoorbeeld zeggen dat je maar bij je telefoonprovider aan moet kloppen.”

Tips
– Zorg ervoor dat je steeds nieuwe updates op je telefoon blijft installeren. Als dat niet gebeurt, wordt het toestel infectiegevoeliger.

– Voordat je een app gaat downloaden, moet je goed kijken door welk bedrijf de app is gemaakt. Kijk ook naar de beschrijving van de app. Onbetrouwbare apps herken je aan de omschrijving die in niet goed Nederlands is geschreven. Er zitten dan veel fouten in de spelling en zinsopbouw.

– Als er een app op de markt is die niet betrouwbaar overkomt, controleer dat dan altijd op de officiële website van het bedrijf. Als er bijvoorbeeld een app is die ‘ING’ heet, kun je op de website van de ING controleren of de ING zelf de applicatie op de markt heeft gezet.

– Sla geen wachtwoorden of andere gevoelige informatie op op je telefoon.

– Let goed op dat je geen phishing mails opent.

Metro: liever een moestuin dan een goudstaaf

By OpinieOne Comment

Een vastgelopen pensioenakkoord, een karige begroting: we worden doodgegooid met slecht economisch nieuws. Maar wat doe je als je in deze tijden wél een bom duiten hebt? Metro vroeg onder anderen NewTeam-partner Danny Mekic’ om advies (link).

Wat moet je in deze tijden doen met 25.000 euro?

Het grootste deel zou ik op een spaarrekening zetten: ga nooit aan de slag met het gehele bedrag dat je beschikbaar hebt. Beleggen op de beurs heeft op dit moment weinig zin, het is geen doordachte investering. Beurzen kunnen op ieder moment kelderen. Wat ik wel zou doen, is een klein bedrag van de 25.000 euro investeren in kleine startende ondernemingen: zogenaamde angel investments.

Is dit een goede tijd om te beleggen?

Ja, maar niet op de beurs. Steek bijvoorbeeld duizend euro in vijf verschillende startende ondernemingen van mensen die je kent, of in je directe omgeving. Het leuke is dat je mensen die er zelf geen geld voor hebben, maar wel veel energie en passie, kunt helpen. Je geldt blijft veilig omdat je duidelijke afspraken met de oprichter(s) maakt – de kans dat je ej geld terugziet met winst, is groot.

Is investeren in goud lucratief?

Het is leuk bedacht: iedereen die in goud zit, raadt mensen aan om in goud te investeren en maakt ondertussen dikke winsten. Maar daar ontstaat ook een bubbel, een soort overwaardering van goud. Als je geld bezit en je wilt er iets mee, doe dan liever iets maatschappelijks. Ben je een natuurfreak? Steek dan bijvoorbeeld wat geld in een duurzaam bedrijfsplan. Gebruik het om een hoger doel na te streven. Dat kan niet met investeren in goud, je hebt er eigenlijk niets aan.

Is investeren in vastgoed aan te raden?

Aan de ene kant wordt gezegd: niets is zo waardevast als steen. Maar het hangt er wel van af wáár die steen dan ligt. In Zuid-Europa koop je inmiddels een vrijstaand huis met zwembad voor 15.000 euro daar is vastgoed helemaal niet waardevast gebleken. De Nederlandse vastgoedmarkt zit nu muurvast. De vastgoedmythe berust op in het verleden behaalde resultaten. Ik denk niet dat dit het moment is om in vastgoed te stappen.

Zou je mensen aanraden in deze tijd te sparen?

Het klinkt cliché, maar de beste manier om geld te verdienen, is minder geld úit te geven. Daar hoort sparen bij. De spaarrente gaat nu omhoog, dus zet het grootste deel van zo’n bedrag op een spaarrekening.

Young ceo’s

By OpinieOne Comment

Dit artikel geschreven door NewTeam-partner Danny Mekić verscheen vandaag in de FD Outlook-bijlage van het Financieele Dagblad:

ROLMODEL
SCHADUWEN

Ze willen verantwoordelijkheid en zinvol werk. Hoe houd je de nieuwe jonge werknemers gemotiveerd?

Ik ken iemand die naar TomTom is overgestapt, hoewel hij in salaris achteruitging. Hij vond het werk daar leuker. Mijn generatie. Die levert makkelijk salaris in voor een baan met meer status. We hebben fundamenteel andere behoeften dan de generatie van mijn vader. Die werkte omdat hij geld moest verdienen. Mijn leeftijdsgenoten willen dat hun werk betekenis heeft. En afwisseling. En interessante mensen. En direct iets bijdragen aan een project.

Bij deze generatie zijn bedrijven met veel carrièrestappen en wisselende functies populair. Die vind je niet in de bouw, waar de carrières erg overzichtelijk zijn. Daarom gaan veel jongere bouwvakkers eruit en kiezen een loopbaan als zzp’er. Het werk is niet meer een bestemming, zoals in de tijd van mijn vader, het is een route geworden. Het moet plezier opleveren, zingeving, een goed netwerk. En liefst in één keer.

De behoefte van jongeren aan autonomie in hun werk komt voort uit het onderwijs. Een student wordt tegenwoordig beoordeeld als lid van een team én als individu. En dan kom je na je studie in een bedrijf waarin je ineens werkt voor de partner, de oudere collega, de directeur.

Wat jongeren in essentie willen, is meedoen. Bij Google mag iedere werknemer 10 à 15 procent van zijn tijd besteden aan eigen projecten. Of neem de werknemers van het Ritz-Carlton. Die krijgen allemaal, van hoog tot laag, een budget om naar eigen inzicht de service te verbeteren, of om een klant tevreden te stellen als er iets is misgegaan. Per ‘incident’ mogen ze $2000 besteden. Dat geeft enorme slagkracht om écht klantgericht te zijn. Degene die als eerste tegen een probleem aan loopt, is ook degene die het oplost.

Waar de jongste generatie juist mee worstelt, is de enorme hoeveelheid keuzes. In banen, in bedrijven, in opleidingen. Dat kan leiden tot option paralysis. Ze verlaten school met het verkeerde idee dat hun hele carrière afhangt van de keuzes die ze al op hun 18de maken. Maar wat hoogopgeleide mensen niet leren, is kiezen. De sturing van hun carrière verwachten ze juist op het werk te krijgen. Een eigen opdracht, een carrièrepad, alles moet voor ze worden uitgestippeld door een chef of door de humanresourceafdeling.

YOUNG CEO
Jongeren willen dus twee dingen die tegenstrijdig lijken. Ze willen sturing én ze willen ruimte voor een eigen inbreng. Ze willen inhoudelijke verantwoordelijkheid én hulp van het bedrijf op de carrièreladder.

Welke eisen stelt dit aan de leiders van nu? Het beste wat de relatie oude raad van bestuur nu kan doen, is de jonge werknemer erbij betrekken. Anders krijgen ze nooit een goed beeld van de buitenwereld, de veranderde sociale structuur, de technologie, de ideeën. If you can’t understand them, let them join you. Breng het jongerenvirus in de chain of command. Om de scheiding tussen de digitalen en de digibeten te doorbreken. Om rolmodellen te kweken voor andere jongeren, zodat die in het bedrijf willen blijven.

Ideaal is 30 procent jongeren in de raad van bestuur, maar geen bedrijf wil dat. Mijn oplossing is de schaduwboard. Die vergadert over dezelfde stukken en staat voor dezelfde beslissingen. Een eigen club van trendwatchers op ceo-niveau. De young ceo’s. En regel dan goede mentorafspraken. De echte cfo moet de mentor zijn van de young cfo. Zo stimuleer je kennisoverdracht. En de jongeren krijgen makkelijker feedback of klachten van jonge medewerkers, die anders nooit de top zouden bereiken.

Maar het begint allemaal bij de vacatures. Die worden nu alleen nog beschreven als een functie, eventueel met een auto. Weinig jongeren voelen zich aangesproken door de vacatures op Monsterboard, het Funda van de banenmarkt, ook al moeten ze er genoegen mee nemen. Ze solliciteren eigenlijk op een baan die ze niet willen. Recruiters moeten dat functiedenken verlaten en proberen mensen aan te spreken met een carrièreperspectief.

Nederlanders willen netneutraliteit

By OnderzoekNo Comments

Interessante onderzoeksresultaten uit kamp Maurice de Hond. Hij vroeg Nederlanders naar hun mening over het recente voorstel voor netneutraliteit, waarbij het gsm-/internetproviders verboden wordt om delen van het internet te blokkeren of te tariferen (extra geld te vragen). Aanleiding voor deze discussie was de bekendmaking van enkele mobiele providers dat ze klanten extra geld in rekening willen brengen voor de doorgifte van communicatieprogramma’s zoals Skype, Whatsapp, of bijvoorbeeld de populaire videosite Youtube om dalende inkomsten uit bel- en sms-verkeer te compenseren.

Uit het onderzoek van De Hond blijkt dat de kiezers van alle onderzochte politieke partijen voorstander zijn voor netneutraliteit, gemiddeld maar liefst 66%. Slechts 15% van de geënquêteerden sprak zich tegen het voorstel uit.

Opvallend is dat ook onder de VVD-kiezers 69% voorstander is van netneutraliteit, terwijl Tweede Kamerlid Afke Schaart nog tegen het amendement van D66 stemde.

Bekijk hier de onderzoekresultaten.

Met het onderzoek wordt ook gehakt gemaakt van de stelling van Vodafone dat consumenten geen netneutraliteit willen, wat eerder door dagblad De Pers haarfijn werd betoogd.

Downloaden is geen diefstal: de platenspeler doet ‘t niet meer

By Niet gecategoriseerdNo Comments

Door Danny Mekic’:

Sony kondigde vorige week aan te stoppen met de productie van de walkman – u weet wel, met van die cassettebandjes – en ondertussen schreven Arnoud Engelfriet en ik een opiniestuk over innovatie in de muziek- en filmindustrie op internet: lukt het hen om geld te verdienen aan de verspreiding van auteursrechtelijk beschermde materialen?

Downloaden is geen diefstal – want auteursrecht is geen eigendomsrecht. Hoewel het vaak “intellectueel eigendom” genoemd wordt, is die term nogal misleidend. Eigendomsrecht is ingevoerd om het mijn en dijn te kunnen reguleren. Als je auto gestolen wordt, staat die niet de volgende ochtend ongeroerd voor de deur. Wordt een film gedownload, dan is niemand die kwijt. Auteursrecht is om een heel andere reden ingevoerd, namelijk om te stimuleren dat er creatieve werken worden gemaakt en op de markt worden gebracht, worden verspreid. Hóe verhalen, films en muziek verspreid worden, is voor de komst van internet zelden een onderwerp van gesprek geweest. Want natúúrlijk komt een verhaal in boekvorm of als feuilleton in een tijdschrift, dat hoef je niet op te schrijven. En als er een nieuw nuttig distributiemedium komt, dan zal die auteur natuurlijk zijn werk daar ook voor uit gaan brengen. Hij of zij wil toch geld verdienen?

Dat zou je zeggen, maar de “distributieindustrie” (zoals platenmaatschappijen, die gaan over de verspreiding van auteursrechtelijk beschermde werken) gaat niet altijd even enthousiast met nieuwe distributiekanalen en -technologieën om. Beter gezegd: die worden per definitie tot piraterij uitgeroepen en kapot geprocedeerd in de rechtszaal voordat ze ook maar één kans hebben gekregen, laat staan dat structureel de samenwerking wordt gezocht om levensvatbare economische modellen te bedenken. Innoveren in deze markt wordt lastig, omdat toestemming van de rechthebbenden nagenoeg niet te krijgen is en het risico op juridische vervolging groot.

Als deze branche een land is en innoveren een ontdekkingsreis, dan kun je maar beter maken dat je weg komt, zo weinig welkom als je wordt geheten door de éminences grises die het daar voor het zeggen hebben. De industrie pleit niet alleen meer voor sluiting van “piraterijsites”, maar zelfs voor de introductie van strenge internetfilters en afsluiting van het internet voor wie auteursrechten schendt. Het internet dreigt daarmee een streng bewaakte gevangenis te worden met de internetprovider als ‘internetcops’, die tot blokkeren van gebruikers en sites over zouden moeten gaan. Hoe stimuleert dat de creatie en verspreiding van nieuwe muziek en films op het internet?

Creatievelingen verdienen een eerlijke vergoeding

Artiesten en andere creatievelingen die maanden tijd hebben geïnvesteerd in het maken van muziek- of filmproducties, moeten daar natúúrlijk een ruime vergoeding voor ontvangen. Daarom ook hebben we in Nederland de ‘thuiskopieheffing’: als u een lege cd of dvd aanschaft, dan gaat tot zestig cent van de aanschafprijs naar de artiest, of liever gezegd: de platenmaatschappijen. Platenmaatschappijen verdienen veel aan de verkoop van cd’s en dvd’s (hoe veel precies is niet bekend, maar op internet is te lezen dat een artiest voor een cd met een verkoopprijs van €22,70 slechts €1,36 ontvangt, het is in elk geval niet veel) en dreigen hun miljoenenwinsten te verliezen door de komst van het internet: straks kan een artiest alles zelf regelen zonder platenmaatschappij! Dan weten steeds minder mensen de platenzaak op de hoek te vinden: de platenspeler doet ‘t toch niet meer, en dreigt ook die industrie omzet en winst te verliezen. En dat is waarom ze zo hard van leer trekken tegen downloaden.

Stijgende omzet internetaankopen

De totale omzet van de muziekindustrie bedroeg vorig jaar $15,5 miljard. Uit de cijfers van de internationale branchevereniging van platenmaatschappijen IFPI blijkt dat in 2009 wereldwijd $4,7 miljard via digitale distributiekanalen wordt omgezet, een stijging van 9 procent! Dat laatste is opmerkelijk te noemen, omdat platenmaatschappijen niet dol lijken te zijn op digitale distributiekanalen. Na een jarenlange juridische strijd tegen Napster en Kazaa, die een innovatieve manier van muziekdistributie in het leven hadden geroepen (en daar wel degelijk voor wilden betalen aan de industrie), en flink wat rechtszaken tegen websites als The Pirate Bay, hebben we nu alleen iTunes en Spotify (deels eigendom van…grote platenmaatschappijen) als legale aanbieders van muziek in Nederland. Twee grote aanbieders in een markt waar $4,7 miljard wordt omgezet. Voor de aanschaf van films hoeft u het internet niet op, die worden nog steeds alleen verkocht in plastic dvd-hoezen. Ook uw favoriete nummer van The Beatles of bijvoorbeeld het nummer “Fell in love with an alien” van The Kelly Family zijn nog niet aan te schaffen via iTunes. Dat zijn slechts enkele voorbeelden die de omzetstijging van 9 procent in één jaar tijd opmerkelijk maken.

Weinig innovatie

De ontwikkeling van nieuwe distributiediensten verloopt moeizaam. Dat komt omdat het voor internetondernemers die een beter alternatief voor iTunes of de platenwinkel op de hoek willen ontwikkelen lastig is om te onderhandelen met de individuele film- en platenmaatschappijen. Die staan niet bepaald te springen, want internetdistributie raakt direct hun bedrijfsmodel van verkoop van die schijfjes in hoezen. De ondernemer heeft geen keus: hij moet langs die maatschappijen. Succesvolle artiesten dragen hun auteursrechten namelijk over aan deze platenmaatschappijen, die vanaf dat moment al hun belangen behartigen. Deze maatschappijen kiezen echter niet enkel voor het (commerciële) belang van de artiest: zo veel mogelijk muziek- en filmaankopen, via zo veel mogelijk kanalen, uiteindelijk zo veel mogelijk inkomsten voor de creatieve geest. Zij moeten daarbij ook hun eigen industrie veiligstellen. Dat betekent dat de weg van muziek en films naar de consument een lange, stoffige weg moet zijn, waar veel extra geld voor gevraagd kan worden. Anders zal een band, filmmaker of artiest in de toekomst sneller overgaan tot het zelf aanbieden van zijn werken via het internet: voor een lagere prijs, meer winst!

Van ‘platen’maatschappij naar artiestencoach

Platenmaatschappijen zullen een meer adviserende rol in moeten gaan nemen voor jong talent, om ze coachend te begeleiden naar een nummer 1 positie in de top 100, tegelijkertijd genoegen nemend met een kleiner deel van de grote taart. Vroeger was het lastig om een LP van vinyl te produceren maar een cover ontwerpen en muziekbestand uploaden op internet kan iedereen. Het probleem met coachen en adviseren is dat je daar geen honderden miljoenen euro’s aan winst mee kunt genereren. Daarom zullen grote platenmaatschappijen, als dinosauriërs met een laatste stuiptrekking en zonder tranen, middels juridische procedures en lobbywerk in Nederland en ver daar buiten proberen om innovatie op internet tegen te gaan. Dat gaat niet alleen ten koste van die slimme ondernemers met hun ‘piratensites’ of internetproviders die, op kosten van de consument, dure en technisch lastige filters moeten gaan bouwen en hun klanten moeten gaan afsluiten. Ook de consument die graag, betaald, toegang krijgt tot een nieuwe film op internet, blijft in de kou staan.

De toekomst van de film- en muziekindustrie vinden we in elk geval op het internet, precies daar waar de huidige industrie innovatie tegenhoudt. Wanneer mogen we kennis maken met nieuwe businessmodellen, nieuwe manieren om creatievelingen uit te dagen om mooie film- en muziekstukken te maken? Komt er een dag dat mensen tegen betaling online een filmpremière mee mogen maken nog voordat een film in de bioscoop te zien is, of blijft de rode loper exclusief terrein voor BN‘ers? Het lijkt er op dat het initiatief moet komen uit de politiek of de creatievelingen zelf. Tot die tijd zijn alle goedbedoelde innovatieadviezen aan het adres van de grote multinationals slechts parels voor de zwijnen, en verstoppen zij zich passief achter een berg oude, roestende platenspelers.

Dit artikel schreef in Dagblad De Pers. Arnoud Engelfriet is ict-jurist en blogger. Danny Mekic’ is internetexpert en jurist.