Tijdens de Randstad Award ontmoetten Ricardo Semler, directeur van het bekende Braziliaanse bedrijf Semco, en Danny Mekić, oprichter van NewTeam, elkaar en spraken over de snelle maatschappelijke veranderingen waardoor steeds meer grote organisaties worden uitgedaagd, vooral door start-ups, om te innoveren en te veranderen.
Minder files, minder uitstoot van schadelijke stoffen en minder ongelukken. Meer tijd in een dag om te besteden aan wat dan ook. Ze zullen al gauw worden uitgerust met een blackbox en constante internetverbinding, waardoor flitspalen en trajectcontroles uit het straatbeeld gaan verdwijnen. In het begin voor de liefhebber, vervolgens onder invloed van lobbyisten fiscaal voordeliger gemaakt en misschien uiteindelijk zelfs verplicht gesteld: de zelfrijdende auto.
Maar wie is aansprakelijk als de zelfrijdende supercomputer op wielen een aanrijding veroorzaakt? De autoindustrie, Google, Apple en Microsoft inbegrepen, creëren in het internationale debat rondom die vraag een hoop ruis en doen alsof die vraag zo moeilijk te beantwoorden is. De industrie ziet het liefst dat de rekening wordt betaald door een schadefonds bestaande uit publieke middelen — anders zouden ze deze geweldige innovatie niet op de markt kunnen brengen. Terwijl een zelfrijdend ongeluk juridisch juist heel makkelijk uit te leggen is.
Net als bij een ‘normaal’ auto-ongeluk zullen de bewegingen van de auto’s onder de loep worden genomen en worden getoetst aan de verkeersregels — daar is de blackbox voor nodig. Als blijkt dat de bestuurder met zijn voertuig het ongeluk heeft veroorzaakt, of de auto nou zelfsturend was of niet, dan moet hij (of in de praktijk zijn verzekeraar) de rekening betalen.
Als de auto zelf stuurde, zal de autofabrikant onderbouwd een claim krijgen — de zelfrijdende auto doet namelijk niet wat je van hem mag verwachten: je veilig van A naar B brengen. Een rechter zal vervolgens kijken of de verwachting terecht was, mede ingegeven door dikke stapels aan disclaimers — en hun rechtmatigheid — en de gedragingen van de bestuurder. Eigen gedragingen van de bestuurder, want zolang de risico’s op storingen, hacks en verkeerde inschattingen van zelfrijdende auto’s niet duidelijk zijn en 100% afgedekt — als dat al ooit zal gebeuren —, moet manueel ingrijpen hoe dan ook mogelijk blijven: zoals bij de autopiloot van vliegtuigen.
Dat is ook goed: het dwingt fabrikanten hun systeem éérst veilig te maken voordat ze zelfrijdend met mensenlevens gaan experimenteren. Autobestuurders op hun beurt moeten op blijven letten wanneer ze met hun grasmaaier langs kwetsbare mensenlichamen scheren. De vraag wie aansprakelijk is, is dus helemaal niet interessant en met bestaande wetgeving al bepaald, al is de poging van de industrie om middels dit debat te proberen aansprakelijkheid te verleggen naar publieke geldbronnen, zoals een schadefonds, leuk geprobeerd.
Waar we ons druk om zouden moeten maken is een ethische vraag: wat doet de zelfrijdende auto als het bij een ongeluk het leven van de bestuurder kan redden, door het leven van een (of meerdere) andere verkeersdeelnemers te nemen?
Als zelfrijdende auto-fabrikanten en hun softwareleveranciers denken die vraag te kunnen beantwoorden, laat ze dan ook de rekening betalen.
Dit is de vertaling van het Engelstalige artikel in de Financial Times van NewTeam-partner Danny Mekic’.
Het is een klassieke communicatiecasus: de massahysterie na The War of the Worlds, een radio-hoorspel uit 1938 over een invasie door marsmannetjes, naar het boek van H.G. Wells, geregisseerd door Orson Welles. Veel Amerikanen raakten in paniek bij het horen van de realistisch aandoende nieuwsberichten over de Martiaanse landing en vluchtten de stad uit. Vervolgens werd de paniek zelf een hype: binnen een maand had het nieuws wereldwijd in 12.500 kranten gestaan. De media werden dan ook uitgeroepen tot de grote schuldigen: CBS, omdat het de luisteraars te weinig gewaarschuwd zou hebben dat het om een fictief verhaal ging, de kranten omdat ze de situatie zouden hebben opgeklopt tot een veel grotere paniek dan werkelijk het geval was geweest.
Bijna driekwart eeuw later hebben we Project X. What’s new? Eigenlijk niet zoveel: ook nu was sprake van een heftige respons op een simpele stimulus via een medium (dit keer geen radio, maar een uitnodiging gone wrong op Facebook), ook hier was sprake van paniek (maar dan vooral bij de gemeente Haren) en werd de (te verwachten) opkomst gehyped door de media (van de zestien miljoen mensen die ervan wisten, kwamen er slechts drie- tot vijfduizend daadwerkelijk naar Haren) en ook nu werden de media veroordeeld wegens stemmingmakerij.
Toch zijn er ook verschillen: in 1938 was er nog niet eens tv, laat staan internet. Het nieuws had destijds nog een maand nodig om alle uithoeken van de wereld te bereiken, nu is nieuws via Twitter binnen een paar minuten mondiaal bekend. In plaats van achteraf registrerend, zijn media dus realtime en daarmee gedragsbeïnvloedend en escalerend geworden, zowel in positieve als negatieve zin. De social media – een benaming die extra betekenis kreeg tijdens de Arabische lente, waar opstandelingen zich verenigden via Twitter en Facebook – blijken met hetzelfde gemak ook als a-social media door het leven te kunnen gaan. In Haren werden ze immers misbruikt door vandalen en relschoppers. Diezelfde transparantie kan echter ook helpen bij het managen en communiceren van een dreigende crisis. Daarom: de lessen uit Project X, ofte wel een nieuwe communicatieklassieker. Geanalyseerd en geduid door een gelegenheidscommissie, bestaande uit Bartho Boer, hoofd bestuursvoorlichting van de Gemeente Amsterdam, Piet Hein Coebergh, lector en docent PR & Social Media aan de Hogeschool Leiden en partner bij Coebergh PR, communicatie-expert Hans Siepel en onze eigen Danny Mekic’, onder anderen werkzaam voor de Politie, FIOD, Belastingdienst en diverse Ministeries en als internetexpert gespecialiseerd in crowd control en massamobilisatie.
1. Geen paniek!
Voetbalvandalen, uit de hand gelopen, illegale housefeesten of de kermisrelletjes van vroeger: relschoppers blijven relschoppers, alleen hun podium wisselt met de jaren. ‘Hooliganism is niets nieuws, dat verschijnsel kenden we allang’, aldus socialmediaspecialist Piet Hein Coebergh. De autoriteiten in Haren raakten echter in paniek door de rol die Facebook en Twitter daarbij speelden. Maar wat blijft er over wanneer het project X-‘feestje’ wordt ontdaan van die ‘digitale steroïden’ (Coebergh)? ‘De gemeente Haren heeft zich onvoldoende gerealiseerd dat dit niets anders was dan een traditioneel vraagstuk van openbare orde’, aldus internetexpert Danny Mekic . En met dat bijltje hebben ze al zo vaak gehakt. ‘Maar door hun onbekendheid met social media ontstond een schrikeffect.’
2. Know thy social media
Burgemeester Bats van Haren kreeg dertien dagen voor de rellen een telefoontje van zijn 18-jarige zoon: ‘Pap, je krijgt een feest in Haren.’ Zoonlief had het gezien op Facebook, waar de bewust niet twitterende burgemeester alleen op zat om zijn kinderen te volgen. ‘Je hoort als burgemeester te weten uit welke hoek gevaar dreigt’, aldus Coebergh. ‘Dus moet je op de hoogte zijn van een film als Project X en je weg weten in de jeugdcultuur. Daarvoor hoef je je niet in de krochten van de social media te begeven, je kunt beginnen met Geenstijl.’ Toch is het ook handig als autoriteiten leren hoe een Facebook-uitnodiging werkt, om het brandje zo voortijdig te kunnen uittrappen, aldus Mekic. ‘Bij de begrafenis van Michael Jackson gaven 20 miljoen mensen op Facebook aan dat ze zouden komen. Maar uiteindelijk kwam slechts een fractie daarvan. De gemeente Haren had het effect nog verder kunnen indammen door de klaarliggende noodverordening meteen in werking te laten treden en Facebook zo te dwingen het event te verwijderen. Op die manier voorkom je dat Facebook de standaardreminder verstuurt, kunnen mensen niet meer linken naar het event en kun je mensen die aangeven tóch te gaan, een bericht sturen dat het is afgeblazen.’ Maar dan moet je wel over expertise in internetcommunicatie beschikken. Die hebben de autoriteiten vaak nog niet, aldus Mekic . ‘Er werd voorgesteld Whatsapp en Ping in Haren af te sluiten, net als in Athene, maar er was niet eens bereik!’ Communicatieprofessionals moeten die expertise dan ook naar binnen helpen brengen, vindt hij. ‘Project X onderstreept maar weer eens dat de social media een cruciale rol spelen bij crisiscommunicatie. Wacht niet tot die crisis er ineens is.’ Bij de samenstelling van de commissie-Cohen, die de situatie in Haren gaat onderzoeken, ziet hij dezelfde omissie: ‘Waarom zet je niet iemand aan het roer die verstand heeft van social media? Wij jongeren zouden trouwens ook geen zes maanden doen over dat onderzoek.’
3. Gooi geen olie op het vuur
Het op Facebook begonnen vuurtje door de lucifer van Merthe begon zich pas echt te verspreiden toen het werd aangeblazen door de traditionele media. Het Facebook-bericht bereikte aanvankelijk maar zo’n 10.000 mensen en er werden slechts een paar duizend tweets verstuurd. Pas twee dagen voor D-day explodeerde het, door alle media-aandacht. Die media werden constant gevoed door spannende berichten van de gemeente Haren – bijvoorbeeld over het weghalen van straatnaamborden –, die mensen eerder uitdaagden dan afschrikten. ‘Je moet geen olie op het vuur gooien door meteen te gaan roepen dat er een noodverordening klaarligt of er een peloton ME klaarstaat’, aldus Bartho Boer, hoofd bestuursvoorlichting van de gemeente Amsterdam, waar ook een Project X werd aangekondigd. ‘Dan creëer je een roze olifant, waar mensen juist op afkomen. Bovendien moet je oppassen dat je zo’n event met communicatie gaat “witten”, statuur geeft.’ Ook Mekic is van mening dat er pas gecommuniceerd moet worden over een noodverordening (én de handhaving daarvan) als het fout dreigt te gaan. ‘En dan liefst eenmalig en niet dagelijks in allerlei live tv-shows en burgerbijeenkomsten, waardoor er alleen maar meer zuurstof bij het bermbrandje komt.’
4. Kies voor een gefaseerde aanpak
In die eerste fase had de gemeente Haren Project X dus zo klein mogelijk moeten houden. Verder had er volgens Mekic alvast gestructureerd nagedacht moeten worden over de communicatie en de inzet van social media tijdens de week voor het ‘feest’ (fase 2: één mediamoment kiezen, rest radiostilte), op de dag zelf (fase 3: internet en social media monitoren, strakke aanpak) en de periode na het feest (fase 4: opsporen verdachten en een bericht naar de no show: ‘Nu zie je waar dit op uitdraaide’). Ook Boer benadrukt het belang van een gefaseerde aanpak. ‘Eerst zorgen dat zo’n evenement niet onnodig groot wordt en voortdurend vinger aan de pols houden. Pas als je een kantelpunt bereikt en het toch een grote bijeenkomst wordt, haal je de noodmaatregelen uit de kast, zoals een wapen- of alcoholverbod en stel je een norm door consequent te vertellen dat mensen niet welkom zijn. Vervolgens vertel je ook waarom je die norm stelt: “Anders wordt het een knokpartij.” In Haren liepen die twee fasen tot het laatste moment door elkaar heen.’
5. Voorkom verwarring door onduidelijke communicatie: boodschapdiscipline!
Alle ‘nieuwe’ media ten spijt, kenmerkte Project X in Haren zich dan ook vooral door een klassieke communicatiefout, benadrukken alle commissieleden: geen eenduidige boodschap. Eerst werd gezegd dat er geen feest zou komen, daarna waren er geruchten over een alternatief feest, en vervolgens werd toch maar een voetbalveld gereserveerd. ‘De gemeente Haren had eerst een omgevingsanalyse moeten doen’, aldus Hans Siepel. ‘Wilden de inwoners wel of niet een feest? Geen feest? Dan had dat rolvaster en strakker gecommuniceerd moeten worden. Je moet je als gemeente woordvoerder van de belanghebbenden maken.’ Als die boodschap onvoldoende gehoord wordt, moet hoger ingeschakeld worden, aldus Siepel. Via de media, maar ook via de eigen platforms. ‘De meeste autoriteiten zijn te sterk op alleen media georiënteerd’. Terwijl het bij crisiscommunicatie vooral om drie dingen gaat: publieksinformatie (wat is er aan de hand?), schadebeperking (instructies als: sluit ramen en deuren) en betekenisgeving (de burgemeester die woorden geeft aan de collectieve emotie). Ook Coebergh laakt de dubbelhartige. ‘Je proefde de twijfel van de gemeente Haren. Dan gaat het glijden: er ontstond verwarring en dat effect werd door de social media vervolgens enorm uitvergroot. stond verwarring en dat effect werd door de social media vervolgens enorm uitvergroot.’ Boer: ‘Op de dag zelf zei de burgemeester nog te hopen op “een ludieke avond!”’
6. Zorg voor een goede informatiepositie
Crisismanagement en -communicatie staat of valt in elke fase met een goede informatiepositie. ‘Vroeger was de woordvoerder de koning van het vak, nu de informatieanalist’, volgens Siepel. ‘Die brengt het beeld van buiten naar binnen: aan welke informatie is behoefte, welk gedrag laten mensen zien, luisteren ze wel?’ De social media spelen een belangrijke rol bij die informatiepositie. De gemeente Amsterdam zette het eigen webcareteam in en hield daarnaast contact met de informatiedeskundigen van de politie, die constant de bewegingen op internet volgden. Mekic had de week voor het event drie alerts uitstaan: ‘Project X’, ‘Merthe’ en ‘Haren’, en kon zo de groeiende dynamiek tussen social en traditionele media volgen. ‘Als de informatiepositie beter was geweest, had de gemeente Haren sneller en gerichter kunnen de-escaleren.’
7. Gebruik de social media zelf als katapult
Internet, Facebook en Twitter worden verguisd vanwege hun rol in de Project X-rellen, maar vormen tegelijkertijd een zegen. ‘Geen stiekeme briefjes of geheime sms’jes, waardoor er ineens vierduizend man voor je neus staan, alles lag voor het grijpen’, aldus Mekic . Kroniek van een aangekondigd rel dus. ‘Die openheid is een groot voordeel’, vindt ook Boer. ‘We hebben rechtstreeks contact kunnen zoeken met de mensen die een Project X-feest op de Amsterdamse grachten wilden organiseren. Gelukkig kwamen die zelf ook tot de conclusie dat dat niet handig zou zijn.’ Coebergh waarschuwt wel voor een juridisch vacuüm rond het opsporen en benaderen van mensen via internet of Twitter, net als bij het controleren of afsluiten van digitale communicatienetwerken. ‘Maar afgezien daarvan vormen de social media een fascinerend instrument om te volgen hoe de massa zowel fysiek als mentaal in beweging is.’ De overheid kan die kracht meer aanwenden in haar eigen voordeel, vindt ook Siepel. ‘Je kunt de behoeften van inwoners en andere belanghebbenden beter in kaart brengen, mensen sneller mobiliseren en toewerken naar nieuwe machtsverhoudingen tussen politiek en burger.’
8. Regel (en handhaaf!) openbare orde
Een dreigende crisissituatie als Project X laat zich niet alleen met communicatie oplossen. Als vraagstuk van openbare orde vereist het eerst en vooral concrete maatregelen als een noodverordening, samenscholingsverbod en een alcohol- of wapenverbod. ‘Er wordt zo makkelijk gezegd: “Goede communicatie had de rellen in Haren kunnen voorkomen.” Ja, m’n neus’, smaalt Boer. ‘Natuurlijk kan communicatie helpen voorkomen dat de situatie escaleert, maar een crisisdraaiboek begint met een inhoudelijke voorbereiding met het openbaar ministerie, het stadhuis en de politie. Die maatregelen moet je vervolgens strak communiceren. Desondanks kan hier met twintig tot dertig manifestaties per maand ook wel eens iets uit de hand lopen.’ Maar goed handhaven scheelt al veel, iets wat in Haren niet gebeurde. ‘Op de avond zelf zag je jongeren op live stream gewoon bier drinken. Daar had ingegrepen moeten worden’, aldus Mekic. ‘En waarom stopte die trein eigenlijk in Haren?’
9. Laat de burgemeester zichtbaar zijn
Na Project X kwam er veel kritiek op burgemeester Bats. Hij zou de situatie hebben onderschat, te laat in actie zijn gekomen en te weinig zichtbaar zijn geweest. Coerbergh is het niet eens met de kritiek: ‘Natuurlijk hebben burgemeesters een boegbeeldfunctie. Maar moeten we daarom de burgemeester van Haren gaan afslachten omdat hij klungelig deed? Kom op zeg, het land is niet vergaan. Dit waren geen rellen à la Parijs of Londen, het was vooral sensatie.’ Ook Siepel relativeert: ‘Na de rellen was de crisiscommunicatie in Haren uitstekend. De inwoners hebben een brief gehad en de burgemeester heeft zich het vuur uit de sloffen gelopen en was zelf aanwezig bij bijeenkomsten met inwoners en de ondernemersvereniging. Alleen tijdens en voor het event had het anders gemoeten.’ Het is een les die Boer al lang geleerd heeft. ‘Het is elke keer weer examen doen. Je bent zo goed als je laatste event, demonstratie of Project X.’
Televisieprogramma Kassa kreeg veel klachten binnen over torenhoge rekeningen van mobiele dataverbruik. Hoe kan een rekening ontstaan van €23.000? Vodafone kan het dataverbruik niet verklaren. In Kassa laten we zien hoe je je dataverbruik kan binnen de perken kan houden.
Zaterdag in Kassa: Rekening van €23.000 van Vodafone voor dataverbruik
Morgen in Kassa alles over dataverbruik. Een vrachtwagenchauffeur uit Vlijmen kreeg een rekening van €23.000 van Vodafone voor overmatig dataverbruik. Vodafone kan niet vertellen waar al die data uit bestaat. Wat kan je doen om je dataverbruik in te perken? In drie kleine filmpjes laten we zien hoe je op je eigen iPhone, Samsung of Sony telefoon je mobiele internetvebinding uitzet. In de studio zijn internetdeskundige en NewTeam-partner Danny Mekic’, Vodafone en telecomwaakhond OPTA.
Kassa is morgen, 2 februari 2013, om 19.10u te zien op Nederland 1.
Afgelopen maandag was Thijl Klerkx te zien bij EenVandaag. In het item licht Thijl samen met ondernemers Robbin Robijn en Arko van Brakel toe waarom het aantal jonge ondernemers de afgelopen jaren zo explosief is gestegen.
Klik hier om het item te bekijken.
500 ingezette agenten en ME’ers. 34 arrestaties. 29 gewonden en heel veel schade. Waar in Haren zo voor werd gevreesd is gisteravond uitgekomen. Wat ging er mis? Dat willen de bewoners ook weten, maar vandaag waren ze vooral bezig met bijkomen van de schrik en puin ruimen.
In Haren komen ze bij van de schrik en ruimen ze op, na de rellen van gisteravond en vannacht. En nu vraagt iedereen zich af: hoe heeft het zo uit de hand kunnen lopen? Vandaag was Danny Mekic’, NewTeam-partner, te gast in het NOS Radio 1 Journaal:
NewTeam-partner Danny Mekic’ zal volgende week iedere avond te zien zijn in de TV Lab Green Room van Nederland 3, waarin publieke omroepen nieuwe televisieformats uitproberen en het publiek uitgenodigd wordt te reageren. Hij krijgt de taak om, ondersteund door speciale software, reacties van de kijkers te verzamelen en te bespreken.
Eva Jinek neemt dit jaar de presentatie van de TV Lab Greenroom op zich. In het programma ontvangen Eva en Danny iedere dag twee gasten waarmee ze de formats van die avond doornemen en de reacties bespreken.
Gasten die volgende week aan zullen schuiven zijn Arie Boomsma, Olaf Kitseroo, Patty Geneste, Rick Engelkes, Ewout Genemans, Art Rooijakkers, Nicolette Kluijver en Harry de Winter.
De Republikeinse presidentskandidaat Romney ontkent dat hij twitteraars heeft gekocht om zijn account belangrijker te maken. Zijn aantal volgers steeg het afgelopen weekend verdacht hard, maar een woordvoerder van de campagne zegt dat hij zelf erg verbaasd is. NewTeam-partner Danny Mekic’ is dat ook:
In de afgelopen maanden steeg het aantal mensen dat Romney volgde met zo’n 3500 volgers per dag. Dit weekend kwamen er opeens 135.000 bij voor @MittRomney.
“We hebben Twitter gevraagd wat die piek kan hebben veroorzaakt”, zegt de woordvoerder, die nog geen antwoord heeft gekregen. Hij ontkent dat de campagne zelf twitteraars heeft gekocht om belangrijker te lijken. Romney heeft nu ruim 800.000 volgers, terwijl zijn rivaal Obama er dik 17 miljoen heeft.
Amerikaanse bloggers lijken Romney te geloven. “Natuurlijk heeft hij het niet zelf gedaan. Dan zouden zijn campagnemensen wel heel, heel slecht zijn in hun werk.” Wat er wel achter de stijging zit, is nog onbekend.
In Zweden en Duitsland zijn ze al best groot, en in de eerste peiling van De Stemming – de nieuwe peilmethode van EenVandaag – scoort nu ook de Nederlandse Piratenpartij voor het eerst een zetel.
Afgelopen dinsdag maakte de partij het partijprogramma bekend. ‘Voor een vrije informatiesamenleving’, luidt de slogan op hun website. Maar wat wil de partij eigenlijk, en wie stemmen op deze partij? EenVandaag praat met lijsttrekker Dirk Poot, internetexpert en NewTeam-partner Danny Mekić en een kiezer.
De Wall Street Journal kwam eerder deze week met een opmerkelijk bericht: internetters met een Apple krijgen op een hotelboekingssite duurdere hotelkamers aangeboden dan pc-gebruikers, omdat zij draagkrachtiger zijn. En dat kan ook in Nederland. De nieuwe ‘cookiewetgeving’ helpt niet. Nieuwsuur zoekt het samen met NewTeam-partner en internetexpert Danny Mekic’ uit.
Online marketeer Michael Ossendrijver: “Ik kan zien wat voor computer je gebruikt, hoe groot jouw beeldscherm is, wat voor operatingsysteem je gebruikt, jouw IP-adres, waar woon je: ik kan het hele plaatje maken, en dat stempeltje zet je over het hele internet.”
Online surfen is dus geld waard. Veel geld. Op basis van het surfgedrag ontstaat iemands profiel. Een toenemend aantal bedrijven verdient geld met dat online profiel dat ze verhandelen op speciale marktplaatsen. Een bedrijf dat gespecialiseerd is in het verzamelen en verkopen van online profielen is Adatus. Oprichter Johan van Mil volgt surfgedrag op honderd grote Nederlandse websites: “Dan moet je denken aan onlineshops, vergelijkingswebsites, zoekwebsites waar je aankoopintenties laat zien. Dat heeft waarde.”
Adverteerders kopen de profielen en laten gerichte advertenties plaatsen op sites die iemand bezoekt, zoals de Telegraaf of Nu.nl. Internetdeskundige Danny Mekic is kritisch: “Als je onbewuste gedragingen verzamelt, krijg je een heel nauwkeurig beeld van iemands leven, misschien wel meer dan de persoon over zichzelf weet.”
Ook zijn er adverteerders die de prijs aanpassen op het surfgedrag. Mekic: “Als je met een dikke Porsche naar de winkel gaat kies je daarvoor, maar online ben je je daar niet van bewust.”
Het College Bescherming Persoonsgegevens heeft het heimelijk samenstellen van internetprofielen niet onderzocht, maar profiling staat volgens een woordvoerder hoog op de agenda.
Sinds 5 juni is nieuwe wetgeving van kracht die de privacy van internetgebruikers moet waarborgen. Die moeten toestemming geven voor het gebruik van ‘cookies’; bestandjes die informatie opslaan. Slechts op enkele websites gebeurt dit nu. Ook mogen programma’s die surfgedrag volgen, zoals Google Analytics, niet zomaar worden gebruikt. Ook hier houden zich nog maar weinig websites aan. De OPTA doet nu onderzoek naar de grootste overtreders.
De grote browsers werken aan een volg-me-niet-button die in één klap op alle sites de cookies uitschakelen.
Nieuwsuur vroeg ook de privacywaakhond op internet, Bits of Freedom om een reactie:
“De nieuwe wetgeving maakt toestemming voor veel soorten cookies verplicht, dus ook voor ’tracking’ cookies die worden gebruikt voor targeting en profiling. Het belangrijkste is dat internetters weten wat de gevolgen zijn als ze dit soort cookies accepteren. Daar is nu nog te weinig bewustzijn over. En de branche geeft lang niet altijd genoeg info: van de toestemmingsbanner voor cookies die sommige sites al hebben, wordt dit niet duidelijk. Dat soort informatie is juist hard nodig zodat je weet dat cookies, of jouw hardware een bepaalde aanbieding kan ’triggeren’.”
